|
Wat
deed jij op de vijftiende mei?
Het Nederlands Centrum voor Volkscultuur,
het Meertens Instituut en het Nederlands Openlucht Museum vroegen begin
1998 aan alle inwoners van Nederland om op te schrijven hoe zij deze dag
hebben doorgebracht. Dit initiatief kreeg de naam 'Brieven aan de
Toekomst' en meer dan 50.000 mensen reageerden. Al die bijdragen
vormen een prachtig brievenarchief over het dagelijks leven van
Nederlanders op 15 mei 1998.
Een team van medewerkers las 3000 brieven en maakte daaruit een selectie
van 62 brieven voor het boek Brieven aan de toekomst, ISBN
90 274 6706 4, Spectrum Utrecht. Mijn verhaal zat daar niet bij.
Vrijdag
15 mei 1998.
Het is nu even over tienen in de avond en samen
met mijn vrouw Ankie op weg naar Beijing in een Boeing 777 van China
Southern Airlines probeer ik op te schrijven hoe deze dag verlopen is.
Het vliegtuig bevindt zich ergens iets ten noorden van Hamburg en vliegt
in de richting van Kiel.
Het is voor ons niet een normale dag geweest, want niet elke dag ga je
op pad richting China voor een korte vakantie van acht dagen. Veel van
onze bekenden begrijpen niet dat we voor zo'n korte periode zo'n lange
reis maken, maar als ik het dan vergelijk met de autorit naar
wintersportplaatsje in Frankrijk met vaak nog een overnachting
onderweg stijgt het begrip voor ons reisje. Terug naar vanmorgen.
Zonder dat de wekker afliep stond Ankie even voor zevenen op om te gaan
douchen, ik volgde even daarna. Na het ontbijt - thee en mandarijntje,
Ankie één sneetje brood met kaas en ik werk elke morgen drie sneetjes
naar binnen met als beleg honing, stroop en chocoladepasta - ging
Ankie naar het ziekenhuis om de draadjes van een hechting in haar mond
te laten verwijderen; een week eerder was ze namelijk geholpen aan een
wortelpuntontsteking. Ondertussen gaf ik de planten in de tuin voor
een week water. Vooral de fuchsia's kregen een flinke golf en voor alle
zekerheid heb ik ze ook maar tussen de struiken gezet, zodat ze uit de
zon zouden staan. Ankie was snel weer terug en rond tien uur zaten we
aan de koffie met een stukje ontbijtkoek.
Na de koffie heb ik aan de hand van mijn inpaklijst m'n koffer en m'n
kleine rugzakje volgestouwd. Die inpaklijst heb ik jaren geleden eens
samengesteld om niet iedere keer te moeten verzinnen wat ik zoal zal
meenemen. Na iedere vakantie stel ik trouwens de lijst bij, zodat ik
alleen wat ik echt nodig heb meesjouw. Ankie heeft de afgelopen dagen
haar koffer gevuld want die houdt er niet van te wachten tot het laatste
moment. Om kwart voor twaalf ben ik op de fiets nog even de stad in
geweest voor een paar boodschapjes: een pakje pijptabak en een
tijdschakelaar, beiden kostten fl. 7,50. De tijdschakelaar kwam ik
gisteravond tekort toen ik hier en daar wat tijdschakelaars heb
geplaatst om op allerlei tijden in verschillende kamers 's avonds licht
te laten branden. Een poging om de indruk te wekken dat ons huis is
bewoond tijdens onze afwezigheid. Of dat lieden met snode plannen zal
verhinderen ons huis te betreden, betwijfel ik eerlijk gezegd. Per post
arriveerde een groepsvisalijst voor het reisje van vandaag. Wel wat laat
nu de briefbezorging en de treinen niet zo betrouwbaar meer zijn.
Afwijkend van ons normale patroon hebben we tussen de middag warm
gegeten, de pot schafte aardappels, bloemkool, stukje vlees in de vorm
van spareribs en vla na. Na samen de vaat te hebben gedaan, heb ik toch
de fuchsia's weer anders gezet; ze stonden toch nog een beetje in de
zon. Na me in m'n reistenue te hebben gestoken heb ik nog een poosje in
de tuin de krant zitten lezen en samen met Ankie thee gedronken.
Om zo ongeveer tien over vier zijn we met de eigen auto naar het station
gereden, Ankie daar met de bagage afgezet, de auto weer terug gereden
naar huis en ik ben weer lopend naar het station gegaan. Dat alles om
parkeergeld uit te sparen en bovendien wonen we maar tien minuten van
het station. Om vijf voor vijf per trein over Alphen aan de Rijn en
Leiden naar Schiphol, waar we om tien over zes arriveerden. Daar hebben
we de meegebrachte krentenbollen opgegeten en zijn naar de incheckbalie
gelopen. Na inchecken en paspoortcontrole hebben we tot kwart over acht
een beetje rondlopen hangen in de belastingvrije winkels, een
avondkrant, het Parool, gekocht en koffie gedronken. Dan op naar het
vliegtuig dat om twintig over negen zou vertrekken. Het vertrok
uiteindelijk een kwartier te laat.
Het is nu zeven over elf en als ik het televisieschermpje goed
interpreteer vliegen we nu ten noordwesten van Moskou voorbij St.
Petersburg. Tot onze verbazing gaan de stewardessen maaltijden
uitreiken, daar hadden we niet op gerekend en ik zit nog even te dubben
of ik nog wat zal eten. Ja dus, maar alleen de lekkere dingen.
Dick van Maanen
(aangevuld met persoonlijke gegevens)
31/7-2012
|